මුහුණු පොතේ කවි අතරින්
මලක් වීයන් පුතේ පතොක් පදුරක පිපෙන තිලිණයයි පුතුනි මෙය තිස් එකක් පසු කරන ඔවදනකි ඔබට දෙන මහගු මිණ මෙන් වටින…
මලක් වීයන් පුතේ පතොක් පදුරක පිපෙන තිලිණයයි පුතුනි මෙය තිස් එකක් පසු කරන ඔවදනකි ඔබට දෙන මහගු මිණ මෙන් වටින…
නුඹ එතැයි මග බලා සිටිමී…….. සරත් සමයේ පෙලක් දවසට – හීන් කෙඳිරිලි නගන ගහ කොළ වසත් කාලය නැවත ආ වග…
ආදරේ වයසට නොයාවී කිසි දින මේ මලේ පෙතිවල කෙමියෙහී තැවරුන හාමිනේ දැනුනිද පුසුඹ මේ සුවදෙන ජීවිතේ කිසිදින ආදරේ නොමියෙන මෝරනා…
දුවේ….අපි මහගමු ඉරිච්චා….. සියල් තන්හිම දැනී අහවර වෙච්ච කල්හිත් මග වරද්දා අතින් අල්ලන් තොටුපලක් නැති ගඟ දියට බැන බැන ඇවිද්දා…
වද විඳින රීකන්ඩිෂන් හදවත!!! පාන්දර හතරේ කනිසමට අවදිව ලහි ලහියේ නිවැසි සැමගේ කෑම වේල පිසින.. කකුල් වල රෝද සවි කරගෙන…
වළලු කර ගැන ඉතිං තව කවර කතා ද….. දණිස් පොල් කටු ළඟට ගෙවුණාම ජීවිතේ වළලු කර ගැන ඉතිං තව කවර…
වළලු කර ගැන ඉතිං තව කවර කතා ද….. දණිස් පොල් කටු ළඟට ගෙවුණාම ජීවිතේ වළලු කර ගැන ඉතිං තව කවර…
අමාවක සඳ කිරණ …නොදුටු තනි තරුව මම මල හිරුත් බැස ගිහින් කලුවරයි විජිතයම සියොත් කැල ගී ගයා කැදලි මත සැතපෙමින්…
ඉර ගිලී යන තව සැඳෑවක් අඳුර ගිලගන්නට ළඟයි ………………………….. නේක පැහැගත් වටපිටාවක් විඩාබර සිත සනසවයි……………………………… හදට දැනෙනා සොඳුරු මොහොතක් විඳින්නට…
” කමා කළ මැන සමිඳ “ සිසිලසයි සඳ කිරණ පිවිතුරුයි බුදු අරණ නිසසලයි බෝ සෙවන පෙරදා කලබලයි අද එලෙස නොවනා…