Author: Leoni Amaratunge

සඳරැස් උතුරන විල් දිය මත්තේ සඳරැස් උතුරන විල් දිය මත්තේ හිම කැට දිදුලන කාලය අස්සේ  හිත පිරිමදිනා සිතුවම් මත්තේ  පියමැන…

රේල්ලුවට ගොඩවනු පෙර ඉර පිපෙන්නේ හිමිදිර දෑස ගැඹරෙනි මුනිවර මුනිවතක සංයමය අස සුවහසක් මල් සුපිපුණි… පීලි මත්තෙහි තාම දිලිහේය පිනි……

රතු කුරුල්ලා ඒ රතු කුරුල්ලාවෙන කිසිවෙකුටවත් නොහැකි වූ ලෙසතම පැහැයෙන් හාත්පස ගිනිලමින්මුළු සීත කාලය පුරාම පැමිණියේය ගේ කුරුල්ලන්ට මා කැමති…

ආදරේ වයසට නොයාවී කිසි දින මේ මලේ පෙතිවල කෙමියෙහී තැවරුන හාමිනේ දැනුනිද පුසුඹ මේ සුවදෙන ජීවිතේ කිසිදින ආදරේ නොමියෙන මෝරනා…

අපි තරුකැට යා කරමු අපි කැමති විදිහට ඔරායන් කියන්නේ උස හීන්දැරී හාදයෙකුට  කැරළි කොණ්ඩයක් තියෙන  උරහිසේ ගිටාරයක් එල්ලගෙන බිම බලාගෙන…

සිහින මායාව අලස වූ නිදිගත් මනස තුළ සිහින මායාවට ඇලී අත් දකී විවිධ වූ වින්දනයන් අවදි වූ මනස තුළ ඇත…

සැඟව ගිය දින ලියන්නට සිතෙහි වී මැකී ගිය කවිය සේ ….. මතකයක මතකයක්  පමණි එය  නෑ සිතේ …. සඳ සොඳුරු…

සිතිවිල්ල රාත්‍රීන්වල ගැඹුරු නිහඬබව මැදසඳ නිදි කිරන විටමල් පිරුණු අතු ඉතිසෙමෙන් නැලැවෙන කල විල් කැඩපතෙහි දිය වීතරු සිය ගමන නවතන කලසැම…

වැඩිමහල්ලන්ගේ කවියකි කෙලවර ඉඩෝරය වැසි පල ලැබෙන වාරය බිම් කොටා හමාරය දැන් බිජු ඉසින මාසය අපට දැඩි වෙහෙසය දඬු මැසි…

දුවේ….අපි මහගමු ඉරිච්චා….. සියල් තන්හිම දැනී අහවර වෙච්ච කල්හිත් මග වරද්දා අතින් අල්ලන් තොටුපලක් නැති ගඟ දියට බැන බැන ඇවිද්දා…